کاش مى‌شد که حرف‌هایم را

روبروى تو، مو به مو بزنم

تا که آزرده‌خاطرت نکنم

باز باید به شعر رو بزنم

شعر، دنیاى کوچکى که در آن

تو براى همیشه مال منى

من، جواب سکوت مبهم تو

و تو زیباترین سوال منى

وَهم زیباى من سلام، کمى

بنشین باز پاى صحبت من

بنشین دردِ دل کنم با تو

حامى روزهاى غربت من

بنشین، شعر تازه دم کردم

باز هم تشنه‌ى شنیدن باش

روى یک قله رو به آغوشم

باش و آماده‌ى پریدن باش

تو در آغوش من؟ چه رویایى

حیف در شعر واقعیت نیست

عاقبت در مجاز مى‌میرم

بودنت حیف بى‌نهایت نیست

در کنار منى و تصویرت

در دل استکان نمى‌افتد

چای خود را بنوش عزیز دلم

حرف من از دهان نمى‌افتد

همه‌ی من براى تو، تو بخند

ترکمن‌چاى عهد ننگینی‌ست

عاه از سرزمین رفته، دلم

عاه با عین آه سنگینى است

ضربه‌اى سخت زد به احساسم

عشق، با این‌که حسن نیت داشت

رفتى و بعد رفتنت گفتم

آه پس مرگ هم حقیقت داشت

عشق یک واژه است بعد از تو

خانه‌ام از سکوت لبریز است

تو مبادا به فکر من باشى

فکر کردن به من غم‌انگیز است

خوب شد نیستى ببینى که

دوست‌دارت هنوز هم تنهاست

او که تکرار مى‌کند با خود

اشک، تنها سلاح بى‌کس‌هاست

مردهایى که خوب مى‌بینند

مثل من از بقیه پیرترند

خاطره‌هاى کمترى دارند

مردهایى که سر به زیرترند

وهم من، بیش از این نمى‌خواهم

علت بغض و هق‌هق‌ات باشم

تو براى خودت کسى هستى

من نباید که عاشقت باشم

گرچه لبخند می‌زنى، بر عکس

سرد و بى‌اشتیاق مى‌افتى

لنگ پیچیدگی‌ست فعلِ شدن

ساده باش، اتفاق مى‌افتى

سیدتقی سیدی

کدوم آفتاب از کدوم آسمون
توو چشمِ تو پاشیده جادوگری؟

که تونستی دستاتُ قایق کُنی،
از آبایِ تو قصّه ها بگذری،

بیای شهرِ ما رُ بریزی به هم
بگی از منم حتّا عاشق تری.

ندونی دوا درمونِ روزامه
شبی که قایم کردی تو روسری.

صدات و نیگات، آتیشَم میزنن
دوتاشون و مخصوصَن این آخری؛

دوتا حبّه زیتونِ فلفل زَدَهن
دوتا سبزِ مایل به خاکستری

که تا قاف رؤیا تو رو میبرن
میمونی باهاشون بری یا نَری...

چی میخوای بگی که نمیگی؟ بگو!
با این سَر تکون دادنِ سَرسَری...

سلامِت قرارِ خداحافظه
خداحافظی ت آخرِ دلبری

می دونم نمی خوای دلم بشکنه...
نگو که نمی خوای بذاری بری!!

می تونی بری... اما تنها برو
دل عاشقاتُ کجا می بَری...

محمد جواد آسمان

تمام شهر از ایمان به کفر برگشتند
گناه چشم تو حالا به پای عکاس است؟
منصوره فیروزی

تو پرتپش‌ترم از آبشار خواهی کرد؟
مرا به زندگی امیدوار خواهی کرد؟ -|مرتضی امیری اسفندقه|-

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم-|فاضل نظری|-

+تاثیرات پائیز است... جوانیم به هدر رفت خوب می دانم/که من به جای عشق فقط کتاب می خوانم[اگر مشکل وزن داشت ببخشید همینطوری داشتم پست را می نوشتم به ذهنم آمد -بیت در نظر نگیرید-](با این شبه بیت که گذاشتم اون یه ذره آبرویی هم که داشتم رفت لای زباله های دیشب)

کلاغ می پرد و پر نمی زند کفتر
پرنده مانده و پرواز مرده است ؛ فروغ !

و عشق ساده ترین چیز بین آنهایی ست
که با شروع نخستین نشانه های بلوغ –

- سوار بنز پدر ، دل سپرده اند به یک
کیوسک عشق فروشی کنار جاده و ...بووق !!

و یا به یاری یک لشگر از بتونه و رنگ
برای فتح دل ساکنان شهر شلوغ -

- تمام طول خیابان آدامس لاو ایزی
جویده اند و فقط عشق می زنند آروغ !

چه سوء هاضمه ای ! واژه واژه استفراغ !
که مغز خورده و بالا می آورند نبوغ !

از آسمان خدا خوشه خوشه پروین را
ربوده اند و به جایش دو پولک و منجوق –

خود خدا به سرم دست می کشد  « بگذر!
که من که خالق اویم گذشتم از مخلوق ! »

سیامک بهرام پرور

سلام بابت این شعر حال به هم زن!!! معذرت می خوام شاید "طلای اصل و بدل آن چنان یکی شده اند/ که عشق جز به هوای هوس نمی ماند"چند روز نبودم یا شاید بودم اما نمی شد بیایم بابت تاخیر در نظرات عذر تقصیر

این روزها کارم فکر کردن است اما چه حاصل شود از تفکر من! نا معلوم است. می خواستم مثل تابستان های گذشته دیوانگی جدیدی را آغار کنم که خدا را شکر نشد.

جهان تسلسل تاریكی عمیقی بود
ستاره خواند تو را و در آسمانم ریخت!

به فال نیك گرفتند هر چه فنجان بود
شبی كه قهوه ی چشمت در استكانم ریخت!

خدای كوزه به دوش آمد و سر ظهری
تو را چو جرعه ی نابی به عمق جانم ریخت!

تو هر زمان كه بیایی شروع تقویم است
صدای پای تو در آخرالزمانم ریخت

تو اسم اعظم عشقی كه جبرییل تو را
به طعم خوشه ی انگور در دهانم ریخت!

كبري موسوي قهفرخي
و بخوانید توضیحی راجع به این شعر در وبلاگ شاعر

دوباره"دیده امت"، زل بزن به چشمانی
که از حرارت"من دیده ام تو را"گرم است

بگو دو مرتبه این را که : "دوستت دارم"
دلم هنوز به این جمله شما گرم است

بیا نگاه کنیم عشق را ... نترس ! خدا ...
هزار مشغله دارد ، سر خدا گرم است

من و تو اهل بهشتیم اگر چه می گویند
جهنم از هیجانات ما دو تا گرم است 
...
به من نگاه کنی ، شعر تازه می گویم
که در نگاه تو بازار شعرها گرم است.

نجمه زارع

خبر فوری استاد فاضل نظری کاندیدای شورای شهر تهران شد.

دلم اگر چه شكسته ، اگر چه بيمار است
ولي به عشق تو چون هست مبتلا ، خوب است

مريض عشق تو هرگز شفا نمي‌خواهد
چرا كه درد اگر بود بي دوا ، خوب است

مگو كه "درد و بلايت به جان من بخورد"
به راه عشق، اگر درد ، اگر بلا خوب است
*
خوشم به خنده ، به اخم و گلايه‌ات ، زيرا
هر آنچه مي رسد از جانب شما خوب است

دکتر محمود اکرامی

تصویر با سایز مناسب برای استفاده به صورت پوستر برای صفحه دسکتاپ اینجا ۱.۷ مگابایت کار خودم هست اگر نظری داشتید خوشحال می شوم.

ایشان این شعر را در برنامه ی تلویزیونی زنده باد زندگی خواندن که من فایل این برنامه را دارم فقط حجم زیادی دارد...

مصاحبه استاد فاضل نظری را از دست ندهید در فارس نیوز اینجا قسمت های جالب آن:

هزار بار خطا را به توبه‌ای شستیم
ولی فرشته به یک اشتباه شیطان شد.

دوستی در پیرهن دارم که با من دشمن است

گاهی دوستان می‌گویند حال که دوربین ضبط می‌کند، فلان مطلب را نگوییم و... اما من می‌گویم دوربین خدا دکمه توقف ندارد و همیشه در حال ضبط کردن است؛

تلخ است طعم روزهای بی تو بودن
باید که شهد از کام این کندو بگیرم

مانند نادرشاه می خواهم که اینبار
الماس نور از معبد هندو بگیرم

پیش آمدم دلخسته از پیغام هایت 
تا پاسخم را از تو رودررو بگیرم
 
مثل نهنگی خسته می خواهم سرانجام
در ماسه های ساحلت پهلو بگیرم

آرش کریمی

اتوبوس شلوغي است
عشق

مژگان عباسلو

از سر سادگی ندانستم
سر جور و سر ستم داری

تو هم آری دل مرا بشکن
مگر از دیگران چه کم داری؟

تو بیا و سر از تنم بردار
بیش از این حق به گردنم داری!

من سراسیمه می‌شوم، تو بخند
تا تو داری مرا چه غم داری؟

راستی چیز حیرت‌انگیزی است
این دل آدمی... تو هم داری؟!

محمد مهدی سیار از كتاب حق السكوت صفحه 52-53

بعید بود چنین دوری از من و تو بعید
شبیه فاصله‌ی آفتاب و ماه از هم

تو فکر می کنی از دشمنی چه کم دارد
بهانه‌گیری یاران نیمه راه از هم؟

به هم پناه می‌آورد روحمان یک روز
به کی بریم در این روزها پناه از هم؟

گذشت دوره‌ی آه از زمانه گفتن‌ها
چرا عزیز من! آه از زمانه؟ آه از هم!

جریمه‌ی خودمان هیچ...جرم دیده چه بود؟
چگونه دل بکنند این دو بی‌گناه از هم؟

به شوق دیدن هم باز پلک می‌بندیم
سراغ اگرچه نگیریم هیچگاه از هم

چه کار عقل بداندیش را به جاده‌ی عشق؟
خوشا جنون که ندانست راه و چاه از هم!

حمیدرضا حامدی

چه رنجی می کشم تا صبح وقتی چشم می بندم
چه رنجی می کشی وقتی که بر شب چشم بگشایی

مرا با آبروداری چه کار؟ ای اشک! راحت باش
که صدها ماجرا دارند با هم عشق و رسوایی

نپرس از من چرا آیینه ها را از تو می پوشم؟!
...حسادت می کنند آیینه ها وقتی تو می آیی

نمی آیی از آن یکشنبه ی دلگیر اما باز
صدایت می زند هر هفته ناقوس کلیسایی...

مهدی مظاهری

شاعر خیلی خوبی هستند ایشون و فضای شعری نزدیک به شعر فاضل نظری دارند متاسفانه شهر ما کرمانشاه یک کتابفروشی درست و حسابی ندارد من چند شعر از ایشون دارم همه آنها خوب است...
برگ ها از شاخه مي افتند و تنها مي شوند
از جدايي، گرچه مي ترسم ، به من هم مي رسد

رفت چوپانی کند پیش شعیب
عشق موسی را کلیم‌الله کرد

آرش شفاعي

وادی پیموده را از سر گرفتن مشکل است
چون زلیخا، عشق می‌ترسم جوان سازد مرا

صائب تبریزی

شبیه ... ساده بگویم کسی شبیهت نیست
هنوز هم تو چنانی که فکر می کردم

تو جان شعر منی و جهان چشمانم
مباد بی تو جهانی که فکر می کردم

 تمام دلخوشی لحظه های من از توست
تو آن آن زمانی که فکر می کردم

درست مثل همانی که در پی ات بودم
درست مثل همانی که فکر می کردم
 
مریم سقلاطونی

تو این چند روز این بیتها زیاد تو ذهنم بود گفتم بگم به یکی خالی شم

جام می نزد من آورد و بر آن بوسه زدم/ آخرین مرتبه مست شدن اخلاق است "فاضل"یکی بود که فکر کنم بایستی کمی... البته خودمم باید کمی اخلاقمو بهتر کنم

در پیرهن کاغذی ام جانی هست/در سینه ی سنگی من ایمانی هست
خاکی بودم به گریه سنگم کردی/زیر باران کیسه سیمانی هست"بیژن ارژن"

سند عقل، مشاعي ست، همه مي‌دانند
عشق امّا فقط از ماست اگر بگذارند

وقتي اظهار نظر كرد دلم، فهميدم
عشق هم صاحب فتواست، اگر بگذارند

روستازاده‌ام و سبزتر از برگ درخت
سينه‌ام وسعت صحراست اگر بگذارند

دل دُرنايي من! اين‌همه بيهوده مگرد
خانة دوست همين‌جاست اگر بگذارند

غضب‌آلوده نگاهم مكنيد اي مردم!
دل من مال شماهاست اگر بگذارند

محمود اکرامی

امروز نوشت: چون صاعقه در کوره ی بی صبری ام امروز
                    از صبح که برخاسته ام ابری ام امروز...              محمد رضا شفیعی کدکنی

مي خواهم عاشق شوم و اينگونه سياسي باشم:"انسان سیاسی یعنی انسانی که تسلیم فساد نمی شود"
اين روزها خيلي معمولي به نظر مي رسم اما با خودم مي گويم:"عادی نفرت انگیز است اما معمولی می تواند عمیق،پاک،روشن،تفکر انگیز،محصول تفکر با ابعادی از بی زمانی و بی پایانی باشد"
"گاو ها گاوند که بد نگاه می کنند"با اين حساب درسرشماري تعداد گاوها از انسان ها بيشتر خواهد بود

دوستي دارم كه هميشه مي گويد ببند اين وبلاگ را و اين عاشقانه گفتن ها را تو كه عاشق نيستي شايد حرف دل ايشان را نادر ابراهيمي گفت كه:"عاشق کم است سخن عاشقانه فراوان"
هميشه لبخند مي زنم اين را به فال نيك مي گيرم شايد عاشق شدم و "عاشق ترک لبخند نمی کند عسل!" و "عاشق جدی است اما عبوس نیست"
"اعتقاد خطرناک است آقا!
و عشق از آن هم خطرناک تر است من می دانم"
و "عشق خطرناک است نه عاشق"

قسمت های درون " " از کتاب نادر ابراهیمی بود راستی این روزها تورق کتابی دیگر از ایشان را شروع...

دو ریل در دو مسیر مخالفیم و بهم
نمی رسیم بجز لحظه ی عبور از هم

تو من ، تو من ، تو منی ، من تو ، من تو ، من تو شدم
اگر چه مرگ جدامان کند به زور از هم

نه ، تن نده پری من ! تو ورد ها بلدی
بخوان که پاره شود بند های تور از هم

نه ، مثل ریل نه ... فکر دوباره آمدنیم
شبیه عقربه ها لحظه ی عبور از هم

مهدی فرجی                       تصوير دیگری

چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود
گیرم که برکه ای، نفسی عاشقت شده است

ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود
یک شهر تا به من برسی عاشقت شده است

پر می كشي و وای به حال پرنده ای
کز پشت میله ي قفسی عاشقت شده است

آیینه ای و آه که هرگز برای تو
فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

سيب سرخ غزلي كه هميشه مي خوانم از فاضل نظري در كتاب گريه هاي امپراتور صفحه 32-33

همچنين در ادامه مطلب بخوانيد دو غزل كه به استقبال اين غزل رفته اند

از شهر رد شدي و من اي سيب سرخ خيس
با شعر (فاضل نظري) عاشقت شدم            از امیر رضا پدرام یار

دیدم تو را که بال کشیدی به آسمان
از پشت میله ی قفسی عاشقت شدم          از پگاه عامری

 تو را
یک غروب آبان را
یک کوپه از قطار خیال را

که من دستور زبان عشق بخوانم
و تو کار دل را تمام کنی...

پی نوشت:اشاره دارد به دو بیتی تمام آخرین شعر از دستور زبان عشق ِقيصر امين پور

شب آمد و روزگار دل تمام است
به دستت اختيار دل تمام است
من از چشم تو خواندم روز آغاز
كه با اين عشق كار دل تمام است

ما بی صدا مطالعه می کردیم
اما کتاب را ورق می زدیم
تنها
گاهی به هم نگاهی ...
ناگاه
انگشتهای (( هیس ! ))
ما را
از هر طرف نشانه گرفتند

انگار
غوغای چشم های من و تو
سکوت را
                         در آن کتابخانه رعایت نکرده بود !

همزاد عاشقان جهان ۳ از زنده یاد قیصر امین پور

معجون جنگ و صلح و سکوت و غرور و غم
بانوی نسل سومی انقلاب بود

مغرور بود، کار به امثال من نداشت
محجوب بود، گرچه کمی بد حجاب بود

با چشم می شنید، صدایم سکوت بود
با چشم حرف می زد، حاضر جواب بود

کابوس من ندیدن او بود و دیدنش
آنقدر خوب بود که انگار خواب بود

محمد مهدي سيار كتاب حق السكوت صفحه۵۶-۵۷

این مرد پاک باخته را سرزنش مکن
هرکس که عشق را بپذیرد زرنگ نیست

هرقدر هم که دور شوی از برابرم
هیمالیا بریدنی از رود گنگ نیست

شعری که از تو دم نزند عاشقانه نیست
شعری که عاشقانه نباشد قشنگ نیست

با ابرها ببار که وقتی تو نیستی
رنگین کمان خانه ی ما هفت رنگ نیست

گنجشکها یکی یکی از شهر می روند
دیگر در این دیار مجال درنگ نیست

این تنگ آب کهنه ی بی اعتبار را
بشکن که جای زندگی یک نهنگ نیست

سید ابوالفضل صمدی

پي نوشت: دلم يك تعطيلاتِ بزرگ مي خواهد ...
خسته ام...
دست خودم نيست...

خدا امانت خود را به آدمی بخشید
که بار عشق برای فرشته سنگین بود

حسين منزوي    دنباله در ادامه مطلب

اين هفته استاد فاضل نظري در برنامه زنده باد زندگي حاضر نشده و به جاي ايشان آقاي مرتضي اميري اسفندقه آمدند كه بيت هاي زيادي از شاعران معاصر و قديمي خواندند اما از اشعار خود چيزي نگفتند شما مي توانيد چند شعر از ايشان را اينجا بخوانيد اشعار مرتضي اميري اسفندقه

اين شعر را هم ايشان در برنامه به آن اشاره كردند

دکتر مژگان عباسلو

علی محمد مودب

ديگر خبر از خودم ندارم اي دوست
تا باشد از اين بي خبري ها باشد

میلاد عرفان پور

تو تصوير مني يا من در اين آيينه تكرارم؟
جهان آيينه ي جادوست زوج و فرد نامرد است

چه قدر از عقل مي پرسي چه قدر از عشق مي خواني
از اين باز آي نااهل است از آن برگرد نامرد است

نه سر در عقل مي بندم نه دل در عشق مي بازم
كه اين نامرد بي درد است و آن پر درد نامرد است

بيا پيمان ببنديم از جهان هم جدا باشيم
ز اين پس هر که نام عشق را آورد،نامرد است

فاضل نظري چاپ نشده(حذف شده از كتاب اول استاد  گريه هاي امپراتور)

من از خوش باوری در پیله ی خود فکر می کردم
خدا دارد فقط صبر مرا اندازه می گیرد

به روی ما به شرط بندگی در می گشاید عشق
عجب داروغه ای! باج سر دروازه می گیرد

چرا ای مرگ می خندی؟ نه می خوانی، نه می بندی!
کتابی را که از خون جگر شیرازه می گیرد

ملال آورتر از تکرار رنجی نیست در عالم
نخستین روز خلقت غنچه را خمیازه می گیرد

فاضل نظری شعر جدید در مجموعه سه گانه چاپ نشده

سهراب سپهری مسافر

در میان من و تو فاصله هاست
گاه می اندیشم ،
- می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری !
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد ،
- که مرا
زندگانی بخشد
چشم های تو به من می بخشد
شورِ عشق و مستی
و تو چون مصرعِ شعری زیبا ،
 سطرِ برجسته ای از زندگی من هستی .

دفتر عمر مرا٬
با وجود تو شکوهی دیگر٬
رونقی دیگر هست
می توانی تو به من٬
زندگانی بخشی٬
یا بگیری از من٬
آنچه را می بخشی.

 برگزیده چند شعر از حمید مصدق

نسیم مست وقتی بوی گل می‌داد حس کردم
که این دیوانه پرپر می‌کند یک روز گل‌ها را

خیانت قصه‌ی تلخی است اما از که می‌نالم؟
خودم پرورده بودم در حواریون یهودا را

خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
چه آسان ننگ می‌خوانند نیرنگ زلیخا را

کسی را تاب دیدار سرِ زلف پریشان نیست
چرا آشفته می‌خواهی خدایا خاطر ما را

نمی‌دانم چه افسونی گریبان‌گیر مجنون است
که وحشی می‌کند چشمانش‌آهوهای صحرا را

چه خواهد کرد با ما عشق؟ پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده‌تر کردی معما را

فاضل نظری

ایام امتحانات ترم شده مجبورم کمتر بیام فعلا

بازنده نیستم
که عشق باخته ام
همین نام تو که برده ام
فردا
برگ برنده من است               علی محمد مودب

و فکر کن که چه تنهاست
اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشد
و چه فکر نازک غمناکی             سهراب سپهری

این بود افکار پریشانی که از ذهنم می گذشت....

میلاد عرفان پور

فاضل نوشت:

مرا ز عشق مگویید، عشق گمشده ای است
که هرچه هست ندارم که هرچه دارم نیست

وضع ما در گردش دنیا...

عکسم بی ربط شد اما ...

من
از گم شدن
در جاهای شلوغ
می ترسم

دکتر مژگان عباسلو

من سنگدلم یا تو ؟ ببین ای دریا!
این رود که پیوسته به تو ، اشک من است
میلاد عرفان پور

«سرّ من از ناله ی من دور نیست»
گرچه اصلاً سور و ساتم جور نیست

«سینه خواهم شرحه شرحه از فراق»
تا بگویم فرق خر را با الاغ!
...

هر کجا هستی به بی فکری بساز
جاده ی اندیشه را دیدی بگاز
...

از من و حافظ که کمتر نیستی!
شاعری، برگ چغندر نیستی
...

در ادامه مطلب بخوانید اگر کمی هم به هجو رفت به شاعر مربوطه نه من!

دلم گرفته بود وقتی این شعر را دوباره خواندم کمی...

عباس احمدی

بعد از اين در جام من تصوير ابر تيره‌ ايست
بعد از اين در جام دريا ماه كامل ريخته

مرگ حق دارد كه از من روي برگردانده است
زندگي در كام من زهر هلاهل ريخته

هر چه دام افكندم، آهوها گريزان‌تر شدند
حال صدها دام ديگر در مقابل ريخته

هيچ راهي جز به دام افتادن صياد نيست
هر كجا پا مي‌گذارم دامني دل ريخته

زاهدي با كوزه‌اي خالي ز دريا بازگشت
گفت خون عاشقان منزل به منزل ريخته!

فاضل نظری

بین ماهی های اقیانوس و ماهی های تنگ
هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جز آب نیست!

ما رعیت ها کجا!محصول باغستان کجا!؟
روستای سیب های سرخ بی ارباب نیست

ای پلنگ از کوه بالا رفتنت بیهوده است
از کمین بیرون مزن امشب شب مهتاب نیست

در نمازت شعر می خوانی و می رقصی٬دریغ
جای این دیوانگی ها گوشه محراب نیست

گردبادی مثل تو یک عمر سرگردان چیست؟
گوهری مانند مرگ آنقدر هم نایاب نیست!...

فاضل نظری

توان گفتن آن راز جاودانی نیست
تصوری هم از آن باغ ارغوانی نیست

پراز هراس و امیدم که هیچ حادثه ای
شبیه آمدن عشق ناگهانی نیست

زدست عشق به جز خیر بر نمی آید
وگرنه پاسخ دشنام، مهربانی نیست

درختها به من آموختند فاصله ای
میان عشق زمینی و آسمانی نیست

به روی آینه ی پر غبار من بنویس
بدون عشق جهان جای زندگانی نیست

فاضل نظری

پ.ن: این مطلب پست ثابت وبلاگ بوده و تا اطلاع ثانوی اینجا جا خوش کرده است.

پ.ن: اکنون اطلاع ثانوی فرا رسیده است

چشمي حقيقت بين كنار كعبه مي گفت
«انسان» فراوان است، اما «آدمي» نيست

در فكر فتح قله قافم كه آنجاست
جايي كه تا امروز برآن پرچمي نيست

فاضل نظری

سفر بهانۀ دیدار و آشنایی ماست
از این به بعد «سفر» مقصد ِ نهایی ماست

در ابروان من و گیسوان ِ تو گرهی ست
گمان مبر که زمان ِ گره گشایی ماست

خراب تر ز من و بهتر از تو بسیار است
همین بهانۀ آغاز ِ بی وفایی ماست

زمانه غیر زبان قفس نمی داند
بمان که «پرنزدن» حیلۀ رهایی ماست

به روز وصل چه دلبسته ای ؟ که مثل ِ دو خط
به هم رسیدن ِ ما نقطه ی جدایی ماست

فاضل نظری

شاید از آن پس بود که احساس می کردم
در سینه ام پر می زند شب ها پرستویی

شاید از آن پس بود که با حسرت از دستم
هر روز سیبی سرخ می افتاد در جویی

از کودکی دیوانه بودم ، مادرم می گفت :
از شانه ام هر روز می چیده ست شب بویی

نام تو را می کَند روی میزها هر وقت
در دست آن دیوانه می افتاد چاقویی

بیچاره آهویی که صید پنجه ی شیری
بیچاره تر شیری که صید چشم آهویی

اکنون ز تو با نا امیدی چشم می پوشم
اکنون ز من با بی وفایی دست می شویی

آیینه خیلی هم نباید راست گو باشد
من مایه رنج تو هستم ، راست می گویی

فاضل نظری

دقیق تر بنگر- این غبار از آینه نیست-
خود این منم که در آینه از غبار پرم

درختی ام که پر از قلب های کنده شده ست
زخالکوبی غم های یادگار پرم

نه اهل کشتی نوح و نه سر نهاده به کوه
برای آمدن مرگ از انتظار پرم

مگیر زورق فرسوده مرا از رود
که از خیال رسیدن به آبشار پرم

فاضل نظری گریه های امپراتور

بامت بلند باد که دلتنگیت مرا 
از هر چه هست غیر تو بیزار کرده است

خوشبخت آن دلی که گناه نکرده را
در پیشگاه لطف تو اقرار کرده است

تنها گناه ما طمع بخشش تو بود
ما را کرامت تو گنه کار کرده است

چون سرو سرفرازم و نزد تو سر به زیر
قربان آن گلی که مرا خوار کرده است

فاضل نظری

سه شنبه شده وباز دلم گرفته کاش...

مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادة سه‌شنبه شب قم شروع شد

آیینه خیره شد به من و من به‌ آیینه
آن قدر خیره شد که تبسم شروع شد

خورشید ذره‌بین به تماشای من گرفت
آنگاه آتش از دل هیزم شروع شد

وقتی نسیم آه من از شیشه‌ها گذشت
بی‌تابی مزارع گندم شروع شد

فاضل نظری

کبریای توبه را بشکن پشیمانی بس است
از جواهرخانه خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین
آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است

خلق دلسنگ‌اند و من آیینه با خود می‌برم
بشکنیدم دوستان دشنام پنهانی بس است

یوسف از تعبیر خواب مصریان دلسرد شد
هفتصد سال است می‌بارد! فراوانی بس است

نسل پشت نسل تنها امتحان پس می‌دهیم
دیگر انسانی نخواهد بود قربانی بس است

بر سر خوان تو تنها کفر نعمت می‌کنیم
سفره‌ات را جمع کن ای عشق مهمانی بس است!

فاضل نظری

در گذر از عاشقان رسید به فالم
دست مرا خواند و گریه کرد به حالم

روز ازل هم گریست آن ملک مست
نامه تقدیر را که بست به بالم

مثل اناری که از درخت بیفتد
در هیجان رسیدن به کمالم

هر رگ من رد یک ترک به تنم شد
منتظر یک اشاره است سفالم

بیشه شیران شرزه بود دو چشمش
کاش به سویش نرفته بود غزالم

هر که جگرگوشه داشت خون به جگر شد
در جگرم آتش است از که بنالم

فاضل نظری

از صلح می‌گویند یا از جنگ می‌خوانند؟!
دیوانه‌ها آواز بی‌آهنگ می‌خوانند

گاهی قناریها اگر در باغ هم باشند
مانند مرغان قفس دلتنگ می‌خوانند

کنج قفس می‌میرم و این خلق بازرگان
چون قصه‌ها مرگ مرا نیرنگ می‌دانند

سنگم به بدنامی زنند اکنون ولی روزی
نام مرا با اشک روی سنگ می‌خوانند

این ماهی افتاده در تنگ تماشا را
پس کی به آن دریای آبی‌رنگ می‌خوانند

فاضل نظری

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

شعر از : آقای فاضل نظری

یک روز دیگر کم شد از عمرت! مبارک باد
امروز قدری کمتر از دیروز دلتنگی !

*****

چون تولد مژده مرگ من است
می توان آن را مبارک باد گفت !

*****

لبخند و ریشخندٍ کسی در دلم نماند
هر کس هر آنچه داد به آیینه، پس گرفت

*****

وقتی نه "خود"ی مانده برایم نه "خدا"یی
ای دوست مرا یاد کن امشب به دعایی

فاضل نظری

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره ام، هر قدر بی مهری کنی می ایستم 

تا نگویی اشک های شمع از کم طاقتی ست
در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم

چون شکست آیینه، حیرت صد برابر می شود
بی سبب خود را شکستم تا ببینم چیستم  

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست 
کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم 
  " فاضل نظری"

پس شاخه های یاس و مریم فرق دارند
آری! اگر بسیار اگر کم فرق دارند

شادم تصور می کنی وقتی ندانی
لبخندهای شادی و غم فرق دارند

برعکس می گردم طواف خانه ات را
دیوانه ها آدم به آدم فرق دارند

من با یقین کافر،جهان با شک مسلمان
با این حساب اهل جهنم فرق دارند

بر من به چشم کشته عشقت نظر کن
پروانه های مرده با هم فرق دارند

فاضل نظری

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا
دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا

در سنگسار ، آینه ای را که می برند
شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

اکنون که من به فکر رسیدن به ساحلم
در فکر غرق کردن کشتی است نا خدا

امکان رستگاری من گر نبوده است
بیهوده آزموده مرا بار ها خدا

با نیت بهشت اگرم آفریده است
می راندم به سوی جهنم چرا خدا

ای دل خلاف هروله حاجیان مرو
کافی است هر چه عقل درافتاد با خدا

بگذار بی مجادله از نیل بگذریم
تا از عصا نساخته است اژدها خدا

« گریه های امپراتور » فاضل نظری

گيسوان تو شبيه‌است به شب اما نه
شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد

خودشناسي قدم اول عاشق شدن است
واي بر يوسف اگر ناز زليخا بكشد

عقل يكدل شده با عشق، فقط مي‌ترسم
هم به حاشا بكشد هم به تماشا بكشد

زخمي كينه‌ي من اين تو و اين سينه‌ي من
من خودم خواسته‌ام كار به اينجا بکشد

يكي از ما دو نفر كشته به دست دگري‌است
واي اگر كار من و عشق به فردا بكشد

فاضل نظری

دشت خشكيد و زمين سوخت و باران نگرفت
زندگي بعد تو بر هيچ كس آسان نگرفت

چشمم افتاد به چشم تو ولي خيره نماند
شعله اي بود كه لرزيد ولي جان نگرفت

دل به هر كس كه رسيديم سپرديم ولي
قصه عاشقي ما سر و سامان نگرفت

تاج سر دادمش و سيم زر، اما از من
عشق جز عمر گرانمايه به تاوان نگرفت

مثل نوري كه به سوي ابديت جاريست
قصه اي با تو شد آغاز كه... ( پایان نگرفت )

فاضل نظری

پلنگ سنگی دروازه‌ های بسته شهرم
مگو آزاد خواهی شد که من زندانی دهرم

تفاوت‌ های ما بیش از شباهت هاست باور کن
تو تلخی شراب کهنه ای من تلخی زهرم

مرا ای ماهی عاشق رها کن فکر کن من هم
یکی از سنگ های کوچک افتاده در نهرم

کسی را که برنجاند تو را هرگز نمی بخشم
تو با من آشتی کردی ولی من با خودم قهرم

تو آهوی رهای دشت های سبزی اما من
پلنگ سنگی دروازه‌های بسته شهرم

فاضل نظری

عقل بیهوده سر طرح معما دارد
بازی عشق مگر شاید و اما دارد

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت
سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

" اقلیت " فاضل نظری

سیبی کجاست از لب سرخ تو سیب تر؟
زیباتر و رسیده تر و دلفریب تر

چاقو به دست آمده اند از چهار سمت
اما میان اینهمه من بی نصیب تر!

من پشت کوه قاف وصال تو مانده ام
از هرچه کوه و دره٬ فرازو نشیب تر

صبرم به سر رسید.... خدایا عنایتی
نازل نمای آیه ی " امن یجیب " تر

این تازه ابتدای خرابی ست! بعد از این
در من وقوع زلزله هایی مهیب تر........

 جلیل صفر بیگی

به نسیمی همة راه به هم می‌ریزد
کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد

سنگ در برکه می‌اندازم و می‌‌پندارم
با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است
گاه می‌ماند و ناگاه به هم می‌ریزد

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است
عشق یک لحظه کوتاه به هم می‌ریزد

آه، یک روز همین آه تو را می‌گیرد
گاه یک کوه به یک کاه به هم می‌ریزد

ابوالفضل (فاضل) نظری

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه، بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مساله دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه مساله هاست

فاضل نظری

من خود دلم از مهر تو لرزید ,وگرنه
تیرم به خطا می رود اما به هدر,نه!

دل خون شده وصلم و لب های تو سرخ است
سرخ است ولی سرخ تر از خون جگر ,نه

با هرکه توانسته کنار آمده دنیا
با اهل هنر؟آری! با اهل نظر ؟نه!

بد خلقم و بد عهد زبانبازم و مغرور
پشت سر من حرف زیاد است مگر نه؟

یک بار به من قرعه عاشق شدن افتاد
یک بار دگر ,بار دگر, بار دگر .....نه!

فاضل نظری (ابوالفضل نظري)