کارهای من همه Best است و بس
چون پزشکم دکتر ارنست است و بس (عباس احمدی)
داشتم رسانه ملی! تماشا می کردم پیام بازرگانی شرکت تولید محصولات بهداشتی! "مرسی مامان" بود. بچه ای با وضع بد حجاب [ایکن گازگرفتن دست در دو حالت رو به پائین و بالا] داشت طبابت می کرد. من تا دیدم اول یاد خودم افتادم در اون وضع رو سر بیمار ، بعد خیلی ببخشید یاد استادا تو اون وضع ... خیلی حال خوشی داشت.
پ ن 1: باید کودک درونم را با محصولات شرکت مورد اشاره آب بندی کنم تا درونمان را گند نگرفته است.
پ ن 2: ارتباط علت و معلولی بین best بودن کارها و طرح ِمرحوم ِ پزشک خانواده و خانواده محترم دکتر ارنست در این بیت حسن تعلیل است.
پ ن 3:علامت تعجب بعد از رسانه ملی را فقط به این دلیل نگذاشته ام که رسانه ملی! را قبول ندارم (که ندارم و سایر امثال این رسانه ها را نیز چه داخلی چه خارجی چه این طرفی چه آن طرفی ؛ که آن طرفی ها بدترند ) بلکه به این دلیل گذاشته ام که رسانه ما سینه ماست.
پ ن 4: حال خوش دیگر این دو روز به تعویق افتادن امتحان فارماکولوژی بود.
حوالی:
زندگی کوچک من,
روزنوشت,
تک بیت,
عباس احمدی+ انتشار
یافته در سه شنبه هجدهم آذر ۱۳۹۳ساعت 23:10
توسط احسان جمشیدی
|
این روزها که امتحان خر فارماکولوژی دارم یاد این شعر سعید بیابانکی می افتم.
طبیب نسخه ی درد مرا چنین پیچید
دو وعده خوردن چایی به وقت چاییدن
...
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت ژاژ خاییدن
...
حکیم کاردرستی به همسرش فرمود
شنیده ایم که درد آور است زاییدن ...
یا این بیت های مثنوی دانشجویی عباس احمدی
بر جوانی خودم آذر زدم خر زدم، هی خر زدم، هی خر زدم 1
چون نتایج آمد اشکم شد روان فحش دادم بر زمین و بر زمان
ما این یکی امتحان را تا همین حد (صورتی) خر زدیم شاید وصف حال سایر دوستان و امتحانهای دیگر ما این مصراع باشد.
حوالی:
شعر,
طنز,
عباس احمدی,
سعید بیابانکی
+ انتشار
یافته در سه شنبه بیست و یکم مرداد ۱۳۹۳ساعت 21:17
توسط احسان جمشیدی
|
سلام امروز یکی از دوستان قدیمی که اصلاْ فکرش را هم نمی کردم ما را یادش بیاد چه رسد به اینکه به وبلاگ سر بزند را دیدم نسبت به مطلب قبلی حضوری واکنش نشان داد حالا از وبلاگ بگذریم دیدار تازه شد خاطره روزهای نه چندان دور انگاری همین دیروز پنج سال پیش بود... . مطلب قبلی کمی خوب نظرم را بیان نکرده ام هر چند که آخرش هم گفتم تاثیر پاییز بود اما کلی این دوستمان را شاد کرده بود از دو جهت یکی از این لحاظ که سوژه متلک زدن پیدا کرد و یکی ... خیلی دلم برای دوست نه همکلاسی نه همکار نه ... لک زده بود یه دوست که متلک انداختنش هم از سر دوستی باشد ...
درس و دانشگاه بالکل بی بخارم کرده بود
بس که بودم سر به زیر و در غذا کافور بود
من هم همینطوری این بیت طنز را از عباس احمدی برایش خواندم و بعد کل شعر را خواندیم و خندیدیم و تغییر کردنمان را حس کردیم و گفتیم و تمام شد...
نفرین به وفاداری‌ات ای دوست که با من
پیمان سر پیمان شکنی بستی و رفتی
چون خاطره‌ی غنچه‌ی پرپر شده در باد
در حافظه‌ی باغچه ها هستی و رفتی -|فاضل نظری|-
بگذریم
حوالی:
شعر,
غزل,
طنز,
عباس احمدی
ادامه مطلب+ انتشار
یافته در چهارشنبه سیزدهم آذر ۱۳۹۲ساعت 0:9
توسط احسان جمشیدی
|